Partnerzy

RYS HISTORYCZNY

5 Batalion Dowodzenia powstał na podstawie rozkazu Dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego 1 stycznia 2008 r., na fundamentach rozformowanego 5 Pułku Dowodzenia im. gen. broni Stanisława Hallera. Decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 614 z 27 grudnia 2007 batalion przejął elementy dziedzictwa, tradycji, symboliki wojskowej oraz patrona po 5 Pułku Dowodzenia.
Miejscem stacjonowania 5 Batalionu Dowodzenia jest Rząska w gminie Zabierzów w województwie małopolskim.

PATRON i ŚWIĘTA

Stanisław Haller urodził się 26 kwietnia 1872 roku w majątku Polanka – Haller k/Krakowa. W swojej karierze wojskowej pełnił służbę na różnych stanowiskach począwszy od dowódcy plutonu. 7 lutego 1919 r. Naczelnik Państwa Józef Piłsudski powierzył mu pełnienie obowiązków szefa Sztabu Generalnego WP, a 1 stycznia 1920 r. awansował go na stopień generała. W czasie wojny polsko-rosyjskiej w 1920 r. będąc dowódcą 6 Armii we Lwowie przyczynił się do pokonania wojsk najeźdźcy.
Po wojnie polsko-sowieckiej zostaje inspektorem armii we Lwowie. W okresie międzywojennym pełni również funkcję Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W 1939 roku został aresztowany przez władze radzieckie i osadzony w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 r. został zamordowany w Charkowie przez stalinowskie NKWD.

ZADANIA

Do zadań batalionu należy zabezpieczanie łączności i procesu dowodzenia 2 Korpusu Zmechanizowanego. Wyposażeniem jest sprzęt łączności cyfrowej i analogowej oraz sprzęt zabezpieczenia logistycznego Stanowiska Dowodzenia.

ODZNAKA PAMIĄTKOWA

Odznaka pamiątkowa posiada kształt Krzyża Maltańskiego, będącego symbolem dawnego rycerstwa. Ma ramiona wypełnione emalią niebieską (współczesny kolor wojsk łączności) z krawędzią i kulkami w kolorze białym (symbolizującym cnoty żołnierskie), z równoległym do niej paskiem czarnym będącym przed wojna kolorem łączności oraz paskiem w kolorze szkarłatnym który w połączeniu z kolorem niebieskim tworzył przed wojną barwy taborów.
W centrum Krzyża znajduje się herb miasta Krakowa jako miasta garnizonowego. W miejscu wrót i orła znajduje się liczba 5, będąca numerem batalionu, wykonana w kolorze szaro metalicznym. Krzyża oplata wieniec z liści dębowych – symbol siły i hartu ducha oraz laurowych – symbol zwycięstwa i sławy. Między ramionami krzyża, na wieniec nałożone są błyskawice zwrócone ostrzem na zewnątrz – symbol wojsk łączności.

RYS HISTORYCZNY

8.Baza Lotnictwa Transportowego rozpoczęła swoją działalność 1.VII.2010 roku i jest kontynuatorką historii 8.Bazy Lotniczej na bazie której została sformowana, jednostkę formowano również na bazie rozformowywanych 13.eskadry lotnictwa transportowego, 3.eskadry lotnictwa transportowo-łącznikowego i 3.Bazy Lotniczej, na bazie tych jednostek formowano komponenty 33.BLotTr. Baza jest jednostką lotniczą do której zadań należy zabezpieczenie transportowe Sił Zbrojnych, do głównego wyposażenia jednej z eskadr bazy należą samoloty transportowe CASA C-295M, oprócz tych samolotów baza posiada mniejsze samoloty M-28 „Bryza” oraz An-2 i śmigłowce Mi-8 oraz Mi-2. Obecnie główny ciężar zadań położony jest na realizowaniu przez siły bazy zadań na rzecz PKW Afganistan. Samoloty CASA C-295M są głównymi maszynami, które realizują zadania transportowe na rzecz polskiego kontyngentu. Obecnie 8.BLotTr mieści się w dwóch garnizonach – w Krakowie oraz we Wrocławiu gdzie stacjonuje wchodząca w skład bazy Komenda Obsługi Lotniska.

OZNAKA ROZPOZNAWCZA

Zgodnie z Decyzją nr 435/MON 8. Baza Lotnictwa Transportowego posiada oznakę rozpoznawczą, która nawiązuje do tradycji 55 pułku i 13 eskadry lotnictwa transportowego. Autorem projektu jest mjr rez. pil. Tomasz Gościński.

 ZADANIA

Do głównych zadań 8. Bazy Lotnictwa Transportowego należy:

•  Szkolenie lotnicze;
  •    Zabezpieczenie logistyczne lotów i bieżącej działalności pododdziałów bazy i jednostek wojskowych przydzielonych na zaopatrzenie gospodarcze;
  •    Zabezpieczenie bieżących potrzeb remontowych i obsług technicznego sprzętu bojowego;
  •    Współudział w realizacji zadań z zakresu ratownictwa lotniczego;
  •    Realizacja zadań ochrony i obrony kompleksu lotniskowo-koszarowego Kraków-Balice;
  •    Przyjęcie i zabezpieczenie logistyczne sił i środków państw sojuszniczych;
  •    Zabezpieczenie wizyt delegacji zagranicznych.

RYS HISTORYCZNY

Pierwotnie strażą pożarną – ogniową nazywano oddział specjalizujący się głównie w walce z pożarami. Wraz z rozwojem tej formacji następowało rozszerzenie jej obowiązków o zmaganie się z innymi klęskami żywiołowymi.
Najstarszym ze znanych oddziałów wyspecjalizowanych w gaszeniu pożarów byli rzymscy Viqiles, zorganizowani w 6 r. n.e. przez cesarza Oktawiana Augusta.
Na ziemiach polskich na pierwsze formy organizacji tejże obrony natrafiamy w roku 1374 i 1375 w uchwale Rady Miejskiej miasta Krakowa. Przez dziesiątki lat doskonalona idea walki z ogniem znalazła swoje odbicie w pracy Andrzeja Frycza Modrzewskiego, który w wydanym w 1551 r. traktacie „O naprawie Rzeczpospolitej” dwa rozdziały poświęcił prewencji ogniowej i akcji gaśniczej.
Pierwszą zawodową straż pożarną w Polsce powołał 5 lutego 1752 r. w Ostrowie Wielkopolskim marszałek koronny Franciszek Bieliński. Na terenie Krakowa przypisy pożarowe zwane porządkami ogniowymi ustalił magistrat w roku 1792, a 2 lata później, w 1794 r. obronę ogniową miasta powierzył Kongregacji Kupieckiej – cechom rzemieślniczym i kominiarzom.
22 kwietnia 1802 r. z rozporządzenia C.K. Gubernium Galicji zachodniej ukazał się „Porządek względem gaszenia pożarów w stołecznym mieście Krakowie”, który przy pomocy 140 paragrafów modyfikował strukturę obrony przeciwpożarowej.
Po wielkim pożarze w 1850 r. 20 października 1860 r. władze austriackie wyraziły zgodę na utworzenie „Towarzystwa Ubezpieczenia od Ognia”. Sprzyjająca sytuacja pojawiła się w 1873 r. 28 kwietnia Rada miejska ostatecznie zadecydowała o utworzeniu w Krakowie Miejskiej Zawodowej Straży Pożarnej. Jej organizację powierzyła Wincentemu Eminowiczowi, dotychczasowemu Naczelnikowi Ochotniczej Straży Pożarnej. Straż ta działała do 1945 roku. Po wojnie dla krakowskiej straży pożarnej był to czas zmian i odtwarzania pełnej zdolności do podjęcia działań ratowniczo-gaśniczych.
W związku z wejściem w życie 1 stycznia 1992 r. ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, 30 czerwca 1992 r. Zawodowa Straż Pożarna w dotychczasowej strukturze została zlikwidowana. W jej miejsce utworzono nowe jednostki organizacyjne PSP. Na terenie województwa krakowskiego powołano Komendę Wojewódzką PSP oraz 3 podległe jej Komendy Rejonowe PSP. W związku z reformą administracyjną państwa z dniem 31.12.1998 r. zlikwidowano Komendę Rejonową PSP w Krakowie, a na jej miejsce od 01.01.1999 r. utworzono Komendę Miejską PSP w Krakowie. Wraz z nią na terenie województwa krakowskiego powstało 9 Jednostek Ratowniczo-Gaśniczych w tym 6 Jednostka Ratowniczo- Gaśnicza, z którą ściśle współpracujemy.

OZNAKA ROZPOZNAWCZA

Oznaką rozpoznawczą straży pożarnej jest hełm strażacki z ogniem. Pośrodku umieszczone jest godło Polski – orzeł biały w koronie. Hełm opleciony jest przez wieniec z liści dębu – symbolu siły, szlachetności i oddania.

ZADANIA

• organizowanie i prowadzenie akcji ratowniczej w czasie walki z pożarami oraz likwidacji miejscowych zagrożeń,
• wykonywanie pomocniczych czynności ratowniczych w czasie klęsk żywiołowych oraz likwidacji miejscowych zagrożeń przez inne służby ratownicze,
• rozpoznawanie zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń,
• szkolenie kadr dla potrzeb PSP i ochrony przeciwpożarowej,
• nadzór nad przestrzeganiem przepisów przeciwpożarowych,
• prowadzenie prac naukowo – badawczych w zakresie ochrony przeciwpożarowej.

PATRON

Florian – Imię to wywodzi się z języka łacińskiego od imienia Florus i zostało utworzone przy pomocy przyrostka – ianus. Zatem Florianus początkowo oznaczał kogoś, kto należał do Florusa.
Wg „Żywotów Świętych” św. Florian żył w końcu III wieku w Dolnej Austrii za panowania cesarzy Dioklecjana i Maksymiliana. Jego życie przypadło na okres prześladowań chrześcijan. W młodym wieku został powołany do armii cesarza rzymskiego – Dioklecjana (284-305). W roku 304 ujął się za prześladowanymi legionistami chrześcijańskimi, za co został skazany na karę śmierci. 4 maja 304 r. poniósł śmierć męczeńską w nurtach rzeki Enns (Anizy), na terenie dzisiejszej Górnej Austrii. Ciało Floriana odnalazła wdowa Waleria. Nad jego grobem z czasem wybudowano kościół i klasztor ojców Benedyktynów, a później klasztor Kanoników laterańskich wg reguły św. Augustyna. W roku 1184 Idzi, biskup Modeny, na prośbę księcia Kazimierza Sprawiedliwego, sprowadził relikwie św. Floriana do Krakowa, gdzie bardzo szybko stał się patronem do walki z ogniem, po tym jak ocalał z pożogi jego Kościół.
W ikonografii przedstawiany jest najczęściej w stroju rzymskiego oficera, z naczyniem z wodą do gaszenia ognia, lub wprost gaszącego pożar. Czasami jako książę. Bywa, że w ręku trzyma chorągiew.
Jego atrybutami są: kamień młyński u szyi, kolczuga, krzyż, czerwony i biały krzyż, miecz, palma męczeńska, płonący dom, orzeł, tarcza, zbroja.

POROZUMIENIE O WSPÓŁPRACY

zawarte w dniu 09.06.2022r. w Krakowie

pomiędzy
Aresztem Śledczym w Krakowie przy ul. Montelupich 7, 31-155 Kraków ,
Reprezentowanym przez Dyrektora Aresztu Śledczego w Krakowie ppłk. Witolda Porębę
a
XXV Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Żeromskiego w Krakowie ul. Telimeny 9 30-838 Kraków,
reprezentowanym przez Dyrektora Martę Bernadzikiewicz-Stępień.

Służba Więzienna jest trzecią co do wielkości formacją mundurową w Polsce, pełniącą ważną funkcję w systemie bezpieczeństwa państwa. Do jej głównych zadań należy ochrona społeczeństwa przed sprawcami przestępstw osadzonymi w zakładach karnych i aresztach śledczych.
Rys historyczny
Straż Więzienna została utworzona 8 lutego 1919 roku na mocy dekretu Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. Pomimo iż dekret miał charakter tymczasowy, funkcjonował przez niemal dekadę określając, zasady polskiego więziennictwa. Wprowadzone w życie przez Polskę przepisy prawa karnego i przyjęte rozwiązania ustawowe w okresie międzywojennym, ocenione zostały przez zachodnie państwa Europy jako jedne z najnowocześniejszych w owym czasie i stawiane były za przykład. Odrodzone polskie więziennictwo rozwijało się dynamicznie, co w głównej mierze miało odzwierciedlenie w prezentowanej postawie moralnej i etycznej funkcjonariuszy Straży Więziennej.
Spadkobierczynią i kontynuatorką ówczesnej formacji jest obecna Służba Więzienna, pielęgnująca historię i tradycję.
Nasze święto

Od 2011 roku, na mocy zapisu ustawy o Służbie Więziennej z 9 kwietnia 2010 roku, corocznie w dniu 8 lutego funkcjonariusze formacji obchodzą Święto Służby Więziennej.

Misja Służby Więziennej
Misją Służby Więziennej jest zapewnienie ochrony i bezpieczeństwa społeczeństwu, poprzez praworządne i humanitarne wykonywanie kary pozbawienia wolności i tymczasowego aresztowania oraz resocjalizację skazanych.
Patron
Św. Paweł Apostoł został ustanowiony duchowym opiekunem formacji na mocy dekretu Stolicy Apostolskiej, który został wydany 21 czerwca 2018 roku. Polska Służba Więzienna w swojej stuletniej historii nie posiadała dotychczas swojego patrona

Do podstawowych zadań Służby Więziennej należy:
• prowadzenie oddziaływań penitencjarnych i resocjalizacyjnych wobec osób skazanych na karę pozbawienia wolności,
• zapewnienie osobom skazanym przestrzegania ich praw, a zwłaszcza humanitarnych warunków bytowych, poszanowania godności, opieki zdrowotnej i religijnej;
• humanitarne traktowanie osób pozbawionych wolności
• ochrona społeczeństwa przed sprawcami przestępstw lub przestępstw skarbowych osadzonymi w zakładach karnych i aresztach śledczych;
• zapewnienie w zakładach karnych i aresztach śledczych porządku i bezpieczeństwa;
• wykonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tymczasowego aresztowania oraz kar pozbawienia wolności i środków przymusu skutkujących pozbawieniem wolności jeżeli mają być wykonywane w zakładach karnych i aresztach śledczych i jeżeli wynikają z realizacji orzeczenia wydanego przez właściwy organ;
• współdziałanie z odpowiednimi formacjami innych państw oraz z organizacjami międzynarodowymi na podstawie umów i porozumień międzynarodowych.